เราช่างห่าง ไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้ เมื่อไรจะได้พบ(เธอ)
“เธอมองลูกบอลสีส้มกลมโต ที่ค่อยๆ ลอยต่ำลงที่เส้นขอบฟ้า เคลื่อนที่ไปตามถนนที่จะพาคุณกลับบ้าน”
ขณะที่อากิระเดินทางผ่านโลกด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยวและลาออก เขาก็ได้พบกับตัวละครที่หลากหลายและลึกลับพอๆ กับเมืองนี้ ตั้งแต่เพื่อนบ้านผู้ใจดีที่รับฟังอย่างเห็นอกเห็นใจ ไปจนถึงคนแปลกหน้าลึกลับที่ดูเหมือนจะรู้มากกว่าที่เขายอมให้เขา เขาพบว่าตัวเองถูกดึงดูดเข้าสู่เครือข่ายแห่งความวางอุบายและความไม่แน่นอนที่คุกคามที่จะกลืนกินเขาไปจนหมด
เธอจะคิดถึงฉันหรือเปล่า เธอจะเหงาบ้างหรือเปล่า จะรู้สึกแตกต่างกับฉันบ้างไหม
เหลียวมองจันทร์ ต้องทำให้คิดถึงเธอ
Your browser isn’t supported anymore. Update it to find the finest YouTube working experience and our most current options. Learn more
แต่เมื่ออากิระเจาะลึกเข้าไปในความลึกลับที่อยู่รอบตัวเขา ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าความจริงนั้นยากจะเข้าใจมากกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้มาก จากความลับที่ซ่อนอยู่ภายในครอบครัวของเขาเองไปจนถึงความมืดมิดของโลกใต้พิภพของเมือง เขาได้ค้นพบเครือข่ายแห่งคำโกหกและความจริงเพียงครึ่งเดียวที่พันกันซึ่งขู่ว่าจะฉีกโครงสร้างของความเป็นจริงของเขาออกจากกัน
หัวใจของการเล่าเรื่องอันไร้ตัวตนนี้คือเอมิเลีย หญิงสาวที่ชีวิตจมอยู่กับความธรรมดาแต่ยังโหยหาสิ่งพิเศษ เมื่อติดอยู่กับการดำรงอยู่ทางโลกีย์ที่ปิดกั้นจิตวิญญาณของเธอและทำให้ประสาทสัมผัสของเธอบอด เธอพบความปลอบใจในโลกแห่งความฝัน ที่ซึ่งทุกสิ่งเป็นไปได้และขีดจำกัดของความเป็นจริงนั้นไร้ขอบเขต
** แค่อยากรู้รังเกียจกันไหม ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
แม็กกี (แอน แฮทธาเวย์) ศิลปินสาวสวยรักอิสระ ผู้ไม่ยอมให้ใคร สิ่งใด หรือแม้แต่เสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเอง มาเปลี่ยนแปลงตัวเธอได้ จนได้พบกับเจมี แรนดัลล์ (เจค กิลเลนฮาล) หนุ่มหล่อผู้ใช้เสน่ห์ของเขาให้เป็นประโยชน์ในการประกอบอาชีพเซลส์แมนขายยา แม็กกีก็พบว่าเธอและเจมีต่างเกิดอาการงงงัน เมื่อต้องตกอยู่ภายใต้ฤทธิ์ยากดประสาทอย่างแรงที่มีชื่อว่า ความรัก ทั้งนี้ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงส่วนใหญ่มักพัฒนาจากความรักไปสู่เซ็กส์ ทว่าคู่ของแม็กกีและเจมีกลับเดินสวนทาง
ทำไมเราถึงฝันและความฝันเกิดขึ้นได้อย่างไร ?
อาศัยอยู่กับพี่สาวผู้รอบรู้ต่างสายเลือด
ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน หวังเพียง ใครคนนั้น จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน
เราชอบที่เพลงนี้หยิบเอามุมความคิดถึงมาเล่าผ่านอาหารได้อย่างลงตัว เป็นเรื่องปากท้อง เรื่องการกินอยู่และวิถีชีวิตที่ห่างไกลจากรสชาติที่คุ้นเคย เมืองที่บีบให้เราใช้ชีวิตเร็วๆ กินอาหารอุ่นเร็วๆ ฝันอันห่างไกล เมโลดี้ไทย รีบๆ จากร้านสะดวกซื้อ มันเทียบไม่ได้เลยกับรสมือแม่ที่ค่อยๆ ปรุงอย่างตั้งใจ